Column Uitgesproken | Wees rebels!

De COVID 19-pandemie laat op indringende wijze zien wat het maatschappelijk belang is van het beroep van verpleegkundigen.
De schaarste komt nog pregnanter naar voren. De gezondheidszorg draait op verpleegkundigen, de witte soms onzichtbare motor. Ineens is verpleegkundige een vitaal en cruciaal beroep. Applaus. De beroepsgroep is realistisch in beeld zonder glamour. Artsen gaan zich zelfs druk maken over de salariëring van verpleegkundigen. Er is discussie over de inzet van beschermende maatregelen en er zijn onvoldoende materialen beschikbaar voor (wijk)verpleegkundigen en verzorgenden in de ouderenzorg. Geen  betrokkenheid van verpleegkundigen bij de opschaling van Intensive Care-afdelingen. Geen VAR’s betrokken bij coronacrisisteams.
Onevenwichtige aandacht tussen cure en care in beleid en de media. Elke dag updates vanuit ziekenhuizen waarmee de bevolking angst wordt aangejaagd. Over de aantallen cliënten met corona in de wijkverpleging weten we weinig en soms lezen we over ‘slagvelden’ in verpleeghuizen. En ineens zijn er verpleegkundigen die van zich laten horen. Wijkverpleegkundige Pauline Arts schrijft een brief aan de minister van VWS over tekorten aan beschermende maatregelen en bekritiseert de RIVM-maatregelen. Verpleegkundig specialist Evelyn Naalden maakt op eigen kracht buiten de bestaande systemen om met collega’s een zorgpad COVID-19. In de tweede COVID-19 golf kraakt het systeem nog sterker in zijn voegen. Veel zorgprofessionals zitten zelf met corona
(gerelateerde) klachten thuis. Vooral door het tekort aan verpleegkundigen gaat het zorgsysteem steeds langzamer draaien. De minister van VWS verwijst, n.a.v. kamervragen inzake een aparte cao voor verpleegkundigen, naar vakbonden en werkgevers.
Weinig heldenmoed en te eenvoudig om de bal op een andere stip te leggen. Het gaat niet alleen om salaris, het gaat
ook om waardering, teamklimaat en werkdruk. Verpleegkundigen moeten het zelf doen en leren om systemen, die de urgentie van hun vraag niet horen, te veranderen. We willen zorgrebellen. Verpleegkundigen die buiten de lijntjes kleuren, opstaan en de lead nemen. Meer Paulines en Evelyns, met vakinhoudelijk leiderschap, een politieke antenne, die het lef hebben om zaken voor het voetlicht te brengen en constructief te bediscussiëren. Schaarste biedt macht. Tijd voor verandering met verpleegkundigen (mede) aan het roer. Niet meer lief zijn! Wel voor je patiënten natuurlijk.